چندی پیش یک نظرخواهی در این وبلاگ به راه انداختم. سوال نظرخواهی چنین بود:
«گذار به دموکراسی در ایران چگونه باید صورت بگیرد؟»
پاسخ به صورت چهار گزینه‌ای بود که شرکت کنندگان حق انتخاب تنها یک پاسخ از میان گزینه‌های موجود را داشتند. پاسخ‌های نظرسنجی و میزان اقبال شرکت کنندگان به هر پاسخ چنین بود.
الف: با یک انقلاب 24%
ب: با حمله نظامی خارجی 16%
ج: به صورت تدریجی 55%
د: وضع فعلی مطلوب است 3%
ازمیان شرکت کنندگان فوق، نظر گروهی که به گزینه آخر رای داده و از وضع موجود مردمسالاری در ایران حمایت کرده‌اند، از همه قابل درک‌تر است. اینان همان کسانی هستند که تا سال گذشته گمان (و یا ادعا) می‌کردند 63% از مردم ایران را تشکیل می‌دهند. اگر اینان ادعای 63 درصدی سال گذشته خود را قبول داشته باشند، باید اکنون به حال ریزشی که کرده‌اند افسوس بخورند. از آنجا که چنین ریرشی در نیروهای ولایی عقلانی و قابل تصور نیست، این نظر سنجی نشان می‌دهد که تعداد اینان همان سال گذشته نیز حداکثر در همین حدود بوده است.
تعداد کسانی که از حمله نظامی نیروهای خارجی حمایت کرده‌اند، متاسفانه به شکل خطرناکی زیاد است. این افراد کسانی هستند که جانشان به لبشان رسیده و نه تنها به اصلاحات چشم امیدی ندارند، که حتی بروز یک انقلاب داخلی را نیز ممکن نمی‌دانند. شاید حق با آنان باشد. ولی شخصا آخرین باری که در خیابان‌های تهران قدم زدم، نتیجه‌ای غیر از آنچه آنان گرفته‌اند، گرفتم.
مشکل اصلی به نظر من اختلاف میان حامیان انقلاب با حامیان میان اصلاحات است. این نظرسنجی نشان داد که شکاف میان این دو گروه بسیار عمیق است. رای شخصی من اصلاحات بود و گمان می‌کردم هواداران بسیار زیادی داشته باشد. واقعیت این است که نه 24% عدد کوچکی است و نه 55% عدد بسیار بزرگی. اگر بتوان از نظر 16% طرفداران حمله نظامی خارجی چشم پوشی کرد، از نظر 24% هواداران انقلاب نمی‌توان به سادگی گذشت.
اگرچه نظرسنجی انجام شده در یک وبلاگ و توسط یک فرد غیر متخصص قابل اتکا به شکل علمی نیست، ولی حداقل قابل اعتنا هست. به نظر من اگر رهبران اصلاح‌طلب با طرح نقشه‌ای هوشمندانه و عملی، هرچه سریعتر نتوانند نشانه‌ای از قابل اجرا بودن «اصلاحات» به مردم نشان دهند، گروه‌های بیشتری از طرفداران اصلاحات به دامن طرفداران انقلاب و یا حتی بدتر، طرفداران حمله خارجی ریزش خواهند کرد. خطاب من مشخصا به چهارنفر است. خاتمی، موسوی، کروبی و هاشمی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر