چهار پیروزی و یک شکست

1- با گذشت دو سال از حماسه 25 خرداد، کودتاگران علیرغم همه تلاش‌ها نتوانستند حرکتی شبیه به راهپیمایی‌های سکوت جنبش سبز را بازسازی کنند. 9 دی 1388 اوج تلاش کودتاچیان برای تسخیر خیابان بود. از همه شهرها و استان‌های همجوار، نیروهای خود را بسیج کردند. اتوبوس‌های دولتی، اتوبوس‌های شرکت واحد اتوبوسرانی گرمسار و حومه و اجبار کارمندان دولت به شرکت در راهپیمایی نتوانست از این بی‌آبرویی بزرگ نجاتشان دهد. حتی لقب مضحک ساندیس خور را به جان خریدند. ولی نتوانستند حتی گوشه‌ای از یکی از میدان‌های کوچک تهران را به تسخیر طرفدارانشان درآورند. سبزها پیروز بلامنازع لشکرکشی خیابانی بودند.


2- در روز عاشورای 1388 تهران به تسخیر نظامی سبزها درآمد. زنان، مردان و کودکان زیادی در این روز به خیابان رفتند و آخر شب سالم در رختخواب خفتند. رئیس پلیس تهران اما کتک خورده و مجروح در بیمارستان بود. یک طرف اسلحه بود و در سوی دیگر سنگ و یا حتی دست خالی. اما به هر دلیل دست خالی بر اسلحه پیروز شد. در آخرین ساعات روز عاشورا به هر نقطه تهران که نگاه می‌کردی، اثری از نیروی انتظامی نبود. گاهی بسیجیانی را می‌دیدی که هنوز در حال کتک خوردن از دست مردم عصبانی بودند. مردم برنامه‌ای نداشتند. بنابراین به خانه رفتند. سبزها پیروز بلامنازع نبرد نظامی بودند.


3- تمامی ایدئولوژی جنبش سبز سه کلمه بود. «رای من کجاست؟» این ایدئولوژی آنقدر فراگیر بود که میلیون‌ها نفر را به خود جذب کرد. ایدئولوژی جنبش سبز در خود کلمه «رای» را داشت. نشان دموکراسی. به «من» احترام می‌گذاشت. و سوالی و چالشی بود. هم در عین حال محترمانه. سبزها برای یک مرجع تقلید سبز، یک رهبر دینی شیعه، چنان تشییع جنازه باشکوهی برپا کردند که شهر قم خوابش را هم نمی‌دید. همه شرکت کردند. مسیحی، بهایی، مسلمان و بی‌دین. ایدئولوژی سبزها در جذب حداکثری برتری کاملا مشخصی نسبت به ایدئولوژی کودتاگران داشت.


4- دنیا صدای سبزها را شنید. به خوبی هم شنید. سانسور، ممنوعیت حضور خبرنگاران، قطع اینترنت، قطع تلفن، پارازیت، و حتی تبلیغات منفی 8 شبکه سراسری و بیست و چند شبکه استانی همگی مقهور تصاویری شد که با موبایل سبزها ضبط شده بود. سبزها پیروز بلامنازع نبرد تبلیغاتی بودند.

5- دستگیری نخبگان از تابستان 88 آغاز شد. در اواخر زمستان 88 بیش از شش هزار نفر در بازداشت بودند. شش هزار نفری که به درستی انتخاب شده بودند. شش هزار نفری که هر یک فرماندهی گروهی هزار نفره از دوستان و آشنایان خود را در یکی از نبردهای تبلیغاتی و نظامی بر عهده داشتند. شش هزار نفری که تولید ایدئولوژی و محتوا می‌کردند. شش هزار نفری که لیدرهای لشکرکشی خیابانی بودند. این شش هزار نفر به دقت انتخاب شده بودند. کودتاچیان، پیروز بلامنازع نبرد اطلاعاتی بودند.

جمع‌بندی

انگیزه کافی برای پیش‌برد جنبش در میان بدنه آن به چشم می‌خورد. قدرت جنبش را می‌توان دوباره به رخ کودتاچیان کشید. حتی دستگیری رهبران جنبش نیز تاثیری در توقف یا ادامه حرکت نداشته است. تنها مانع بزرگ جنبش هم اکنون وجود رخنه‌های عظیم اطلاعاتی است. تعداد سربازان گمنام در شبکه‌های اجتماعی مجازی از تعداد کاربران واقعی بیشتر شده است. جنبش سبز در دام اطلاعاتی حکومت افتاده است. هرگونه سازماندهی مجدد نیاز به کار ضداطلاعاتی جدی دارد.

اگر بازداشت شدیم چه کنیم؟

انواع دستگیری
در دوحالت مختلف ممکن است شما بازداشت شوید. یا در تجمعات، هنگام شعار نویسی، هنگام توزیع روزنامه و شبنامه و یا هر حرکتی که به تفسیر بازداشت کننده «جرم مشهود» تلقی شود. حالت دوم این است که ماموران با «حکم دستگیری» به منزل یا محل کار شما مراجعه کنند.

الف:دستگیری با جرم مشهود
در این حالت خبری از حکم دستگیری نیست. شما در خیابان یا حتی بر بام منزل خود در حال الله اکبر گفتن بازداشت و به بازداشتگاه منتقل می‌شوید و بلافاصله تحقیقات در مورد شما آغاز می‌شود.
 کسانی که با این روش بازداشت می‌شوند یک خوشبختی بزرگ دارند. این افراد خوشبخت هستند زیرا دستگیر کنندگان و بازجویان در مراحل ابتدایی تقریبا هیچ اطلاعاتی درباره فرد دستگیر شده ندارند. نه نام وی را می‌دانند و نه از فعالیت‌های وی (به غیر از همان جرم مشهود که دلیل دستگیری بوده) آگاهی دارند. بنابراین اگر دوستان و خانواده فرد دستگیر شده زمان کافی در اختیار داشته باشند و از دستگیری وی هم مطلع باشند، فرصت کافی خواهند داشت تا سایر آثار جرم را از بین ببرند.

فرد دستگیر شده باید سعی کند تا در ساعات اولیه  خود را به گیجی یا به خواب بزند و حتی تمارض کند. نام و نشانی خود را چند ساعت با همین حیله از بازجو مخفی کند و به خانواده و دوستانش فرصت کافی بدهد تا هم از دستگیری وی مطلع شوند و هم بتوانند سایر آثار جرم را محو کنند.

پیشنهاد می‌شود قبل از شرکت در تجمعات با یکی از دوستان یا اعضای خانواده قراری بگذارید (مثلا تلفن در ساعتی مشخص) تا اگر دستگیر شدید، آنان بتوانند سریع‌تر مطلع شده و اقدامات لازم را انجام دهند. این اقدامات شامل انتقال تمامی سی‌دی‌ها، فلش مموری‌ها، کاغذها و بیانیه‌ها و کتاب‌های مشکوک به مکانی غیر از منزل فرد دستگیر شده است. خانواده باید سعی کنند در کمترین زمان ممکن هارد دیسک کامپیوتر شما را مجددا پارتیشن بندی و سپس فورمت کنند و سیستم عامل جدیدی روی آن نصب کنند تا ظاهرا وضعیتی عادی داشته باشد.

بد نیست برای این منظور همیشه یک هارد دیسک امن حاضر و آماده داشته باشید که با سیستم شما سازگار بوده و هیچ اثری از فعالیت‌های شما در آن نباشد.شما باید از قبل به خانواده آموزش دهید که در صورت دستگیری شما، چگونه در کمترین زمان، هارد دیسک اصلی را با هارد دیسک امن جابجا کرده و هارد دیسک اصلی شما را به جای مطمئنی منتقل کنند. شما می‌توانید از یک هارد دیسک کم ظرفیت دست دوم و قدیمی با قیمتی بسیار مناسب (شاید کمتر از 10 هزار تومان) برای این منظور استفاده کنید.

اما در کنار این خوشبختی! دستگیر شدگان جرم مشهود یک بدبختی بزرگ نیز دارند. بدبختی بزرگ دستگیر شدگان جرم مشهود این است که معمولا توسط بسیج، سپاه، دادستانی یا پلیس امنیت دستگیر شده‌اند و نه توسط وزارت اطلاعات. در نهایت نیز پس از چند ساعت (یا حداکثر یکی دو روز) به «اطلاعات سپاه» تحویل داده می‌شوند. در این ارگان‌ها بر خلاف وزارت اطلاعات، شکنجه جسمی و بدنی رواج زیادی دارد و فرد دستگیر شده باید از همان آغاز منتظر وارد شدن ضربات مشت و لگد به هر نقطه از بدنش و در هر زمانی باشد. اگرچه خیلی کم اتفاق می‌افتد که این شکنجه بدنی در روزهای اول بازداشت از چند مشت و چک و لگد فراتر برود. ولی در تضعیف روحیه فرد دستگیر شده تاثیر منفی زیادی دارد.

ممکن است فرد دستگیر شده ابتدا به پایگاه بسیج، سپاه و یا نیروی انتظامی محلی برده شود، ولی به زودی به بازداشتگاه اطلاعات سپاه منتقل خواهد شد. در تهران این بازداشتگاه به نام دو الف در زندان اوین قرار دارد. سعی کنید محل این بازداشتگاه را در شهر خود شناسایی کنید. برای انتقال دستگیر شدگان جرم مشهود از اتوبوس یا خودروهای نظامی متعلق به سپاه استفاده می‌شود.


ب:دستگیری با حکم دستگیری 
نوع دیگر دستگیری این است که فرد در محل کار یا منزل خود و با «حکم دستگیری» بازداشت می‌شود. معمولا کسانی که با این روش دستگیر می‌شوند زیر نظر وزارت اطلاعات بوده و در ابتدا به هیچ وجه مورد شکنجه جسمی قرار نمی‌گیرند، مگر آنکه از خود مقاومت نشان بدهند. (استثنا همیشه وجود دارد)

حکم دستگیری معمولا توسط یکی از بازپرسان شعب خاص دادگاه انقلاب صادر شده است. این حکم ممکن است عمومی و برای دستگیری عده زیادی از متهمان بی نام و نشان و یا موردی و برای دستگیری متهم خاصی صادر شده باشد. شما در هنگام دستگیری حق دارید حکم بازداشت را برای چند ثانیه ببینید. ولی به شما اجازه کپی کردن حکم داده نمی شود. اگر در هنگام دستگیری فرد دیگری (مثلا خانواده یا همکاران شما) در محل حضور دارند از وی بخواهید تا شماره حکم را در جای امنی یادداشت کند. از روی این شماره می توانید شعبه صادر کننده و حتی قاضی خود را شناسایی کنید. شعبی از دادگاه انقلاب که در تهران به جرایم سیاسی رسیدگی می‌کنند این‌ها هستند.

شعبه 15 قاضی صلواتی
شعبه 28 قاضی مقیسه (معروف به ناصریان)
شعبه 26 قاضی پیرعباسی

اگر شما ساکن سایر شهرها هستید پیشنهاد می‌شود قاضی سیاسی دادگاه انقلاب محل سکونت خود را شناسایی کنید. اطلاعات زیادی از این افراد در اینترنت موجود است و با داشتن این اطلاعات شما می‌توانید بخشی از نحوه رفتار آنان با خودتان در طول دوره بازداشت و محاکمه را نیز پیش‌بینی کنید.

در دستگیری با حکم بازداشت، شما فرصتی برای مخفی کاری ندارید. معمولا مامورینی که برای بازداشت می‌روند، حکم بازرسی محل هم دارند. بنابراین شما فرصت خواهید داشت لباس مناسب زیر برای مدت بازداشت بپوشید و از دستشویی (که برای ساعات آتی به آن دسترسی نخواهید داشت) با اجازه مامورین استفاده کنید. حداقل دو لباس زیر را روی هم بپوشید.

از هرگونه درگیری با ماموران بپرهیزید. چیزی برای مخفی کردن باقی نمانده است. اگر رفتار شما توام با احترام باشد، ماموران نیز با احترام منزل یا محل کار شما را جستجو خواهند کرد. در پایان کلیه اوراق و وسایل کشف و ضبط شده صورتجلسه می‌شود. شما ناچار هستید این صورتجلسه را امضا کنید(امضا نکردن آن فایده‌ای ندارد) بنابراین وسایل و اوراق ضبط شده را با آنچه در صورتجلسه هست تطبیق دهید تا چیزی از قلم نیافتد.

اگر وسیله‌ای دارید که می‌خواهید آن را انکار کنید، (مثلا یک فلش مموری که اطلاعات خطرناک و گرفتار کننده‌ای روی آن هست) همین الان وقت انکار است. در کنار امضای خود صریحا بنویسید که این وسیله متعلق به شما نیست و توسط ماموران به وسایل شما اضافه شده است. دقت کنید که انجام چنین کاری موجب حساسیت آن وسیله و موضع گیری ماموران و بازجویان و قاضی نسبت به پرونده شما خواهد شد. بنابراین فقط وقتی چیزی را انکار کنید، که مطمئن باشید آن چیز دردسر بسیار بزرگی برای شما فراهم خواهد کرد.

بازداشت شدگان وزارت اطلاعات، معمولا مستقیما به بازداشتگاه وزارت اطلاعات منتقل می‌شوند. این بازداشت‌گاه در تهران با نام بند 209 و بند 240 در اوین واقع است. سعی کنید بازداشتگاه وزارت اطلاعات در شهر خود را شناسایی کنید. برای انتقال دستگیر شدگان وزارت اطلاعات از خودروی سواری معمولی استفاده می‌شود. درب این خودروها از داخل باز نمی‌شود.

روز اول بازداشت
اگر به بازداشتگاه منتقل شوید، معمولا بلافاصله یا با فاصله چند ساعت، بازجویی اولیه آغاز می‌شود. اندکی قبل یا بعد از آن از شما عکسبرداری می‌شود، لباس و وسایل شخصی شما مثل موبایل و ساعت ضبط می‌شود و به شما لباس زندان داده می‌شود. شما حق دارید لباس زیر و یک دست لباس گرمکن پوشیده باشید و لباس زندان را روی آن بپوشید. در فصل سرد حتما پیش‌بینی لباس گرمکن را بکنید.
ممکن است به فرد بازداشت شده حوله، خمیردندان و مسواک داده شود. فرد بازداشت شده مورد معاینه پزشک زندان قرار خواهد گرفت. اگر نیاز به گرفتن دارو یا وسیله پزشکی خاصی دارید همین الان باید موضوع را مطرح کنید. چرا که بعدها دسترسی به پزشک بسیار سخت خواهد شد.

تفهیم اتهام
بر اساس ماده 127 قانون آئین دادرسی کیفری، فرد بازداشت شده باید ظرف مدت حداکثر 24 ساعت «تفهیم اتهام» شود. تفهیم اتهام به این معنی است که قاضی، بازپرس یا بازجو رسما به متهم اعلام کند(معمولا به شکل کتبی) که به چه جرمی متهم شده است. البته واضح است که در موارد بسیار زیادی این کار در این مدت کوتاه انجام نمی‌شود. با توجه به اینکه انعکاس تفهیم اتهام در پرونده از اختیارات تعقیب کننده(قاضی یا بازپرس) است و با توجه به اینکه در سیستم قضایی ایران مرحله تحقیق محرمانه است، اثبات اینکه تفهیم اتهام صورت نگرفته یا دیر انجام شده عملا ممکن نیست. بنابراین اعتراض به انجام نشدن آن هم بی‌فایده به نظر می‌رسد.

تفهیم اتهام معمولا شامل سه سوال است. سوال اول به معرفی متهم می پردازد. سوال دوم این است که «به شما اتهام .... (مثلا اجتماع و تبانی به قصد ضربه زدن به امنیت ملی کشور) تفهیم می‌شود. آیا قبول دارید؟» معمول ترین جمله‌ای که فرد بازداشت شده بسته به نوع اتهام باید به کار ببرد این است که «اتهام انتسابی را قویا رد می‌کنم و آن را قبول ندارم. به این دلیل که..... (مثلا در حال رفتن از منزل به محل کارم بودم که دیدم در خیابان .... عده‌ای تجمع کرده‌اند و من بدون اهمیت به آنان در حال دور شدن از محل بودم که توسط .... دستگیر شدم)» آخرین سوال نیز مربوط به آخرین دفاع است که بازداشت شده می‌تواند به دفاع بیشتری از خود بپردازد.



در بازداشتگاه اوین دادسرای انقلاب وجود دارد و معمولا بازداشت شدگان در همان دادسرا تفهیم اتهام می‌شوند(استثنا همواره وجود دارد) ولی در اغلب شهرها بازداشت‌شدگان برای تفهیم اتهام از بازداشتگاه به دادسرای انقلاب آن شهر منتقل می‌شوند. از لحظه تفهیم اتهام، بازداشت شده یک «متهم» محسوب می‌شود.

قرار تامین
بلافاصله پس از تفهیم اتهام، قرار تامین فرد  صادر می‌شود. قرار تامین ابزاری است که به واسطه آن متهم نتواند فرار کند. قرار می‌تواند شامل التزام با قول، وجه التزام، کفالت، وثیقه و یا بازداشت موقت باشد. از آنجا که برای سابقه قضایی هیچ بازپرسی خوب نیست که همه قرارهای صادره قرار بازداشت باشد، بازپرس معمولا در این مرحله اقدام به یک حیله می‌کند. به این شکل که برای متهم قرار وثیقه یا کفالت (مثلا به مبلغ 10 میلیون تومان) صادر می‌کند. و در زیر آن از قول متهم می‌نویسد:«فعلا ندارم و تا تامین آن در بازداشت می‌مانم» سپس از متهم می‌خواهد که بدون خواندن، این متن را امضا کند.

بنابراین متهم باید درخواست دیدن و خواندن قرار خود را بکند. ممکن است در صورت اصرار متهم بر خواندن قرار، بازپرس قرار را به قرار بازداشت تغییر بدهد که البته در بازداشت بودن متهم تغییری رخ نخواهد داد(چرا که متهم در هر حال در بازداشت خواهد ماند) ولی احتمال کوچکی وجود دارد که بازپرس (به دلیل بالارفتن آمار قرار بازداشت خود) مجبور شود متهم را با وثیقه آزاد کند. حتی اگر این اتفاق هم نیافتد و بازپرس از روش‌های غیر قانونی (مثل اجازه ندادن به متهم برای تماس با وثیقه گذار) جلوی آزادی متهمی را که با قرار وثیقه در بازداشت است بگیرد، اصرار متهم به دیدن قرار حداقل این فایده را خواهد داشت که با مقایسه مبلغ مورد درخواست برای وثیقه یا کفالت خود با سایر متهمین، به دیدگاه بازپرس نسبت به جرم خود واقف می‌شود.


انفرادی
انفرادی سخت است. با فکر کردن به چیزهایی که در اختیار ندارید(مانند خانواده) تحمل آن را سخت تر نکنید. حتما در انفرادی برای خود برنامه ورزش روزانه داشته باشید. خواندن قرآن  و مفاتیح به طور روزانه بخشی از وقت شما را پر خواهد کرد. با شکستن قاشق پلاستیکی غذا به قطعات کوچک می‌توانید بازی‌های ساده‌ای مانند معمای چوب کبریت برای خود ترتیب دهید. با قطعات ظروف غذا برای خود مهره شطرنج بسازید. بخشی از وقتتان را به نظافت سلول اختصاص دهید. سعی کنید آنقدر خود را سرگرم کنید که با بیرون سلول قطع رابطه کنید. یکی از شکنجه‌های دوره انفرادی، چشم بند است. سعی کنید چشم بند خود را هر روز بشوئید.

زمان زیادی را به فکر کردن اختصاص ندهید. فکر شما در موقع بازجویی باید خوب کار بکند. پس آن را در خلوت انفرادی خسته نکنید. از هر موقعیتی برای خوابیدن استفاده کنید تا بتوانید در برابر بی‌خوابی‌های طولانی بازجویی‌ها مقاومت کنید.  در هفته یکی دوبار حق حمام و یکی دوبار هواخوری محدود خواهید داشت. روزهای خود را به خاطر بسپارید و این حقوق را از زندانبان مطالبه کنید. با زندانبان رفتار خصمانه برقرار نکنید.

در مدتی که در انفرادی هستید معمولا هفته‌ای یک بار، رئیس بند، ریئس زندان و یا نماینده‌ای از ارگان بازداشت کننده به سلول شما سرکشی خواهد کرد. بابت محرومیت از حمام، هواخوری، داشتن قرآن یا تماس تلفنی می توانید به او گزارش دهید. او می‌تواند شما را به بهداری اعزام کند، ترتیب یک تماس تلفنی فوری را بدهد، سلول شما را عوض کند و یا ترتیب نوشتن نامه شکایت از بازجو به قاضی شما را بدهد(این آخری معمولا بی‌فایده است) در این چارچوب هر درخواستی دارید با او مطرح کنید. او همچنین می‌تواند به شکایت شما از زندانبان‌ها رسیدگی کند.


بازجویی
بلافاصله پس از بازداشت و حتی قبل از تفهیم اتهام، بازجویی آغاز می‌شود. بسته به نوع اتهام، بین یک تا چهار نفر از متهم بازجویی خواهند کرد. بازجویی‌های طولانی معمولا در ساختمانی به غیر از بازداشتگاه(مثلا مدرسه یا حسینیه زندان اوین) انجام می‌شود. تا زمانی که بازجویی‌های شما تمام نشده، احتمال خیلی کمی وجود دارد که شما آزاد شوید یا حتی قاضی و بازپرس خود را ببینید. بازجو ادعا خواهد کرد که در این مدت اختیار زندگی و مرگ شما را در اختیار دارد. متاسفانه در این زمینه حق با بازجو است. اگر بازجو احساس کند که شما در طول بازجویی با او همکاری می‌کنید، ممکن است  به شما اجازه تماس تلفنی با خانواده (تحت شنود و کنترل او و فقط در حد احوالپرسی) بدهد. البته شما این اجازه را در حالت عادی دارید. ولی بازجو می‌تواند این اجازه را به راحتی از شما بگیرد.


چه قصد درگیری و مقاومت در برابر بازجو را داشته باشید و چه مایل باشید با او همکاری کنید، بهترین کار این است که با محیط خارج از زندان از لحاظ عاطفی قطع رابطه کنید. خانواده و دوستان را کلا فراموش کنید تا بتوانید در بازجویی‌ها موفق باشید. حتی سعی کنید به تلفن زدن به خانه هم دل نبندید.

از دید یک متهم سیاسی، بازجویی‌ای موفقیت آمیز است که در آن بازجو به این جمعبندی برسد که متهم بیگناه است و یا حداقل از بخش عمده‌ای از اتهامات مبراست. شما برای گذراندن یک بازجویی موفقیت آمیز، باید دو چیز داشته باشید. اول اطلاعات کاملی از اینکه بازجو چه چیزی درباره فعالیت‌های شما می‌داند و دوم استراتژی درست دفاعی در برابر این اطلاعات.


ترفندهای بازجویی در انفرادی 



یک تابلوی نقاشی را مجسم کنید که با یک پرده پارچه‌ای پوشیده شده است. آن تابلوی نقاشی اعمال و رفتارهای سیاسی و فعالیت‌های شما است. اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات سعی می‌کنند تا آن تابلوی نقاشی را از ورای پرده پارچه‌ای ببینند. بدیهی است که موفق نیستند. دلیل اینکه شما دستگیر شده‌اید این است که در این پرده پارچه‌ای چند سوراخ به وجود آمده است. بنابراین بازجوی شما از خلال این سوراخ‌ها، بخش‌هایی از این تابلوی نقاشی را می‌بیند. اگر شما بدانید که بازجو کدام بخش‌ها از تابلوی نقاشی شما را می‌بیند، یعنی بدانید که بازجو دقیقا از کدام فعالیت‌های شما خبر دارد، می‌توانید به میل خود بقیه تابلوی نقاشی را برای او ترسیم کنید به گونه‌ای که جرمی مرتکب نشده باشید. این یعنی یک استراتژی درست دفاعی.

یک مثال دیگر یک جدول کلمات متقاطع است. در این جدول جرایم شما نوشته شده است. ولی بازجو فقط جای صحیح بعضی از حروف جدول را می‌داند. اگر شما بدانید بازجو جای کدام حروف را می‌داند، می‌توانید بقیه خانه‌های جدول را به گونه‌ای با حروف پر کنید که کلمات ساخته شده جرم شما را اثبات نکنند. این کار نیاز به هوش فراوان شما و پخمه بودن بازجویان شما دارد. در مورد دوم مطمئن باشید. بازجوی شما پخمه است. اما آیا شما به قدر کافی باهوش هستید؟

اگر از آن دسته بازداشت شدگانی هستید که در یک جرم مشهود دستگیر شده‌اید، به طور خلاصه می‌دانید که بازجو چه چیزهایی درباره شما می‌داند و چه چیزهایی را نمی‌داند. بنابراین کار شما بسیار ساده است. شما باید هر جرمی که مرتکب شده‌اید و بازجو نمی‌داند را مخفی کنید و جرم‌هایی که مرتک شده‌اید و بازجو به طور قطع از آن اطلاع دارد را به گونه‌ای جلوه دهید که جرم محسوب نشود.

اما اگر از جمله افرادی هستید که برایتان حکم بازداشت صادر شده است، شما با این مشکل مواجه هستید که نمی‌دانید بازجو چه اطلاعاتی درباره شما دارد. روش زیر به شما کمک خواهد کرد که بتوانید بفهمید بازجو راجع به شما چه اطلاعاتی دارد. اولا بدانید به طور قطع گزارشی برای شما نوشته شده و این گزارش دلیل بازداشت شما است. یعنی یکی از کسانی که تا امروز فکر می‌کردید به او اعتماد دارید گزارشی درمورد شما رد کرده است. دوستانی را که کاملا به آنان اعتماد دارید کنار بگذارید. افراد باقیمانده که در جریان برخی از تخلفات شما بوده‌اند را در ذهن خود فهرست کنید. هریک از این افراد، فقط در جریان برخی از فعالیت‌های شما بوده‌اند. اگر کمی باهوش باشید و فعالیت‌های مختلف و پراکنده نداشته باشید، از روی سوالات بازجوها می‌توانید حدس بزنید که چه کسی این اطلاعات را در اختیار دستگیرکنندگان قرار داده است.

انتظار نداشته باشید که بازجو در اولین سوالات، جاسوس خودش را لو بدهد. شاید لازم باشد یکی دو جلسه اول با او کمی همراهی کنید تا به شما اعتماد کند و زودتر وارد سوالاتی شود که از روی آن‌ها بتوانید حدس بزنید چه کسی شما را فروخته است. وقتی فهمیدید که آن فرد (یا افراد) کیست، سعی کنید به خاطر بیاورید که او چه اطلاعاتی از شما داشته و از کدام فعالیت‌های شما خبر داشته است. به راحتی می‌توانید مطمئن باشید که همه این اطلاعات در پرونده شما موجود است. ولی در عین حال می‌توانید با تقریب خوبی مطمئن باشید که اطلاعات دیگری به جز آنچه که دوست آدم‌فروشتان می‌دانسته در پرونده موجود نیست. به عبارت دیگر اطلاعات بازجو محدود به همان چیزی است که آن فرد آدم‌فروش می‌دانسته است.

از آنجا که آن فرد آدم‌فروش معمولا از دوستان خیلی نزدیک و صمیمی شما نیست(استثنا همیشه وجود دارد) پس به احتمال زیاد اطلاعات بازجو درباره شما خیلی کم است.  از اینجا به بعد وظیفه شما این است که با بازجو همکاری کامل داشته باشید و جدول کلمات متقاطع خود را برایش پر کنید. ولی به میل خودتان.

برخی به اشتباه گمان می‌کنند که استراتژی درست دفاعی یعنی انکار همه چیز. در صورتی که این روش غلط است. بازجو را نسبت به شما بی‌اعتماد می‌کند و باعث می‌شود در نهایت شما محکوم شوید. چرا که در قوانین جزایی ایران، «علم قاضی» به اینکه شما جرمی را مرتکب شده‌اید برای محکوم شدن کفایت می‌کند. شما برای تبرئه شدن مجبور هستید که اعتماد بازجو را به دست آورید و او را متقاعد کنید که جرمی مرتکب نشده‌اید. بازجو بخش‌هایی از تابلوی نقاشی را دیده است. انکار این بخش‌ها فقط کار را سخت‌تر می‌کند. وقتی فهمیدید که بازجو کدام بخش‌ها را دیده است، با تاکید بر این بخش‌ها، برایش تابلوی نقاشی جدیدی بکشید. تابلویی که او را قانع کند و شما را هم مبرا از هر جرمی نشان دهد.

تک نویسی 
در جلسات آخر بازجویی، برگه‌های سفیدی در اختیار متهم قرار می‌دهند که به برگه «تک نویسی» معروف است. بر بالای هر برگه نام یکی از دوستان یا افراد مرتبط با متهم نوشته شده است. متهم موظف است در باره آن شخص هرچه می‌داند در آن برگه بنویسد. این موقعیت خوبی برای شماست که برگه‌های خود را با مطالب عمومی کاملا پر کنید و همکاری! کامل خود را با بازجو نشان دهید. برگه را خالی نگذارید. هر اطلاعات عمومی‌ای که به درد کسی نمی‌خورد و در همه سازمان‌های دولتی از جمله وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه موجود است را در این برگه‌ها بنویسید. اطلاعاتی از قبیل «کدام مدرسه می‌رفته، چند ساله است، چند خواهر و برادر دارد» و مانند این‌ها اطلاعاتی است که همه ارگان‌ها دارند و ندادن این اطلاعات بی‌فایده است.





پاسخ حجت الاسلام احمد منتظری به اظهارات آیت الله هاشمی راجع به آیت الله العظمی منتظری


باسمه تعالی



حضرت آیت‌الله آقای هاشمی رفسنجانی زید عزّه

پس از عرض سلام و آرزوی سلامتی برای شما و خانواده محترم



مصاحبه اخیر جنابعالی با سایت آینده از این نظر که خواسته‌اید ناگفته‌هایی را بیان نمایید قابل تقدیر است اما چون به حافظه خود اعتماد نموده‌اید، مشتمل بر مطالب خلاف واقع نیز هست که چه بسا تاکنون خوانندگان تذکر داده‌اند



البته اینجانب یقین دارم چنین قصدی نبوده ولی لازم دانستم جنابعالی را به این نکته آگاه نمایمهمچنین لازم است این نکته را یادآوری نمایم که ذکر خاطرات شخصی و تکرار کلمات عامیانه، که در یک جوّ دوستانه و صمیمی و زمان خاصی مطرح شده، باعث شده است بسیاری از دوستان تلقی توهین نمایند و با حالتی ناباورانه مطالب مصاحبه حضرتعالی را بیان می‌نمایند



به عنوان مثال محرم دانستن مردم به عنوان صاحبان اصلی مملکت و شفاف بودن با آنان و انتقاد علنی از مسئولین، که شیوه مرحوم آیت‌الله العظمی منتظری بود، برای شما قابل قبول نبود؛ ولی آیا هنوز هم بر این نظر خود پابرجا هستید؟اختلاف در دیدگاه‌ها و راهکارها امری بسیار طبیعی است



مقامات و شخصیت‌ها از قبیل وزرا و نمایندگان مجلس و مسئولین قضایی و ائمه جمعه و روحانیونی بودند که هر کدام گزارشات و اطلاعات مستندی را به ایشان منتقل می‌کردند که موجب احساس تکلیف برای معظم‌له می‌شدملاقات کنندگان با آیت الله منتظری – علاوه بر مردم عادی



در مورد وضع زندان‌ها و اعدام‌ها منابع خبری و مستندات ایشان علاوه بر موارد فوق، گزارشات هیئت عفو امام و نیز نمایندگان ایشان در زندان‌ها بودند و منابع اطلاعات ایشان در مورد جبهه‌ها، فرماندهان و رزمندگانی بودند که در صحنه جنگ حضور داشتند



نامید؟شنیده‌ها را مطرح کردنو زود قضاوت کردنآیا سزاوار است اعتماد کردن به گزارشات مستند را



اگر هنگامی که آیت‌الله منتظری فریاد دفاع از جان و مال و آبروی دگراندیشان و مخالفین را سرمی‌داد، جنابعالی و دوستان نیز همراهی می‌‌نمودید و این ارزش‌های والای انسانی را ارج می‌نهادید، آیا امروز شاهد این همه بی حرمتی به فعالان سیاسی و منتقدین و حتی مراجع تقلید و عالمان و دانشمندان بودیم؟



اگر هنگامی که آیت‌الله منتظری مسأله شکنجه در زندان‌ها را مطرح می‌کرد، به جای بایکوت کردن و حبس اطرافیان و وابستگان و در نهایت حصر خود ایشان، با متجاوزین به حقوق مردم برخورد می‌شد، آیا امروز شاهد شکنجه‌های قرون وسطایی در زندان‌ها بودیم؟



اگر آن روز که آیت‌الله منتظری پس از فتح خرمشهر و در زمان اقتدار رزمندگان عزیز پیشنهاد اتمام جنگ را مطرح نمود، پذیرفته می‌شد، آیا شاهد این همه خسارات جانی و مالی بودیم و آیا لازم می‌شد جام زهری نوشیده شود؟



اگر آن روز که آیت‌الله منتظری فریاد می‌زد که نظام ما وقتی ارزشمند است که قائم به شخص یا اشخاص نبوده و جمهوریت و اسلامیت آن باید اصل و پابرجا باشد، او را همراهی می‌کردید، آیا این همه ضربه به جمهوریت و اسلامیت نظام وارد می شد؟



اگر آن روز که ...

اگر ...



امیدوارم جنابعالی و همه دوستان واقعی نظام و کشور با همدلی و اتحاد و گذشت در جهت اصلاح امور گام برداشته و در راه خدمت به مردم موفق باشید



احمد منتظری

1390/2/29

چگونه دستگیر نشویم؟

اگر هر نوع فعالیتی که به نوعی قوانین کشور را نقض می‌کند انجام می‌دهید باید توجه داشته باشید که ممکن است روزی به خاطر آن دستگیر شوید. پس هر نوع فعالیتی انجام می‌دهید باید تلاش کنید آن را با احتیاط و به گونه‌ای انجام دهید که اولا دستگیر نشوید و ثانیا در صورتی که دستگیر شدید به راحتی بتوانید آن فعالیت را انکار کنید.

آنچه در ادامه خواهید خواند روش‌های عملی برای جلوگیری از دستگیر شدن و ایجاد امکان انکار فعالیت‌ها در صورت دستگیری است.

انتخاب نوع فعالیت

هرگز همزمان چندین فعالیت مختلف را انجام ندهید. شما نمی‌توانید که هم در اینترنت مقاله بنویسید. هم بر دیوار شعار نویسی کنید. هم در تجمعات شرکت کنید. هم فیلم و عکس آپلود کنید. هم با سران مخالفان جلسه بگذارید. هم به ملاقات موسوی و کروبی بروید.....

یک یا چند فعالیت را انتخاب کنید و در آن‌ها فعال شوید. در غیر این‌صورت خودتان و دیگر دوستانتان را به خطر خواهید انداخت.

دوستان قابل اعتماد چه کسانی هستند؟

از هرگونه اعتماد به دوستان جدید خودداری کنید. دوستان جدیدی که خیلی به شما یا به جنبش ابراز ارادت می کنند واقعا خطرناک هستند. حتی اگر به وسیله صمیمی‌ترین دوستان و اقوام شما به شما معرفی شده باشند. این افراد حتی ممکن است خود را خیلی مبارزتر و فعال‌تر از شما نشان دهند.

دقت کنید که فقط دوستانی قابل اعتماد هستند که سابقه آشنایی شما با آن‌ها به پیش از خرداد هشتاد و هشت باز می‌گردد. دوستانی که در گذشته امتحان خود را پس داده‌اند و از این امتحان سربلند بیرون آمده‌اند. حتی اگر این افراد در جناح مقابل شما قرار داشته و به اصطلاح «احمدی‌نژادی» باشند، باز هم شما را نخواهند فروخت.

دوستان قابل اعتماد تلاش نمی‌کنند که خود را به شما نزدیک کنند. دوستان قابل اعتماد مایل نیستند بیش از حد معمول با شما وقت بگذرانند.

دوستان اینترنتی به کلی غیرقابل اعتماد هستند. مگر آن‌که آن‌ها را از قدیم در خارج از محیط مجازی اینترنت ملاقات کرده باشید و با آن‌ها ارتباط نزدیک داشته باشید.

موبایل و SMS

دشمن شماره یک شما موبایل شما است. وزارت اطلاعات و سپاه می‌توانند فهرستی از آنتن‌هایی که موبایل شما از طریق آن‌ها به اپراتور متصل شده است را پرینت بگیرد. اگر موبایل شما همیشه همراه شما باشد، بازجو می‌تواند پی ببرد که شما از سال‌ها قبل در هر ساعتی از هر روزی در کدام شهر و کدام خیابان بوده‌اید. دقت این پرینت در حد محدوده آنتن‌های موبایل است. یعنی می‌توانید اطمینان داشته باشید که سابقه حضور شما در تمام نقاط شهر با دقتی حدود 300 متر در حافظه اپراتور شما وجود دارد. البته تا زمانی که به دلیل دیگری دستگیر نشده‌اید، دلیلی وجود ندارد که این اطلاعات بیرون کشیده شود. بنابراین اگر قبلا بی‌احتیاطی کرده‌اید، بهتر است زودتر خط خود را عوض کنید و شماره جدیدی برای خود بخرید.

در هنگام تجمعات هرگز گوشی خود را همراه خود نبرید. حتی به صورت خاموش یا بدون سیم‌کارت. بلکه گوشی و خط خود را به صورت روشن در منزل یا محل کارتان باقی بگذارید تا سندی باشد برای اینکه شما در محل تجمع نبوده‌اید. گوشی شما بدون سیم‌کارت هم قابلیت ردیابی دارد. برای فیلم‌برداری و عکس برداری از دوربین‌های دیجیتال استفاده کنید. حتی MP4 های ارزان قیمت(از حدود 50 هزار تومان) هم امروزه مجهز به دوربین هستند و قابل ردیابی هم نیستند.

تا زمانی که دستگیر نشده‌اید یا به دلیل دیگری شناسایی و تحت پیگرد قرار نگرفته‌اید، SMS و مکالمات شما شنود نمی‌شود. مگر آن‌که با خارج از کشور ارتباط برقرار کنید و یا در مکالمات و SMS های خود از کلمات خاصی که نرم‌افزار مخابرات به آن‌ها حساس است استفاده کنید. بهترین کار این است که تا جای ممکن از موبایل برای ارتباطات خود استفاده نکنید و یا از رمزهای ساده که قبلا با دوستان خود هماهنگ کرده‌اید استفاده کنید. مثلا 1 برای «نه»، 2 برای «بله»، 3 برای «آماده هستم» و ........

فرستادن جوک‌های خاص به وسیله SMS می‌تواند مصداق توهین به مسئولین نظام باشد. البته چنانچه به دلیل دیگری دستگیر نشوید، SMS های شما کنترل نخواهد شد. بنابراین اگر قبلا چنین بی‌احتیاطی‌ای کرده‌اید، بهتر است خط خود را عوض کنید. چون پس از دستگیری به دلیل دیگر، SMS های شما را هم کنترل خواهند کرد. ممکن است شما از اتهام اصلی خود تبرئه شوید، ولی برای تشبیه احمدی‌نژاد به میمون در یک SMS قدیمی محکوم به زندان شوید.

تا جایی که مقدور است، از موبایل خود فقط برای ارتباطات شخصی بهره بگیرید. موبایل وسیله قابل اطمینانی نیست. برای موبایل خود رمز عبور بگذارید. نرم‌افزارهایی وجود دارند که در صورت وارد کردن رمز غلط، رم موبایل شما را فورمت می‌کنند. از این نرم‌افزارها بر روی گوشی خود داشته باشید. تصاویر و فیلم‌های سیاسی را با تصاویر و فیلم‌های شخصی قاطی نکنید. یک SD-RAM جداگانه برای جابجایی و بلوتوث کردن تصاویر و فیلم‌های سیاسی داشته باشید. به طور معمول این SD-RAM باید در جیب شلوارتان باشد و SD-RAM تصاویر شخصی در گوشی باشد. به غیر از وقت‌هایی که در مترو یا جاهای دیگر به مبادله تصاویر می‌پردازید از SD-RAM سیاسی خود استفاده نکنید. در صورت دستگیری با توجه به حجم کم آن می‌توانید آن را نابود کنید و یا حتی ارتباط آن را با خودتان انکار کنید.

شرکت در تجمعات

از تلفن و موبایل برای هماهنگی با دوستان خویش قبل از تجمعات استفاده نکنید. در روزهای نزدیک به تجمعات ممکن است تلفن‌های ثابت هم به طور تصادفی کنترل شوند و یا به کلمات و عبارات خاصی حساس شده و در صورت شنیدن آن کلمه یا عبارت توسط نرم‌افزار، صبط شده و یا به وسیله ماموران شنود شوند.

بهترین راه، هماهنگی حضوری است. با این‌حال اگر مجبور به استفاده از تلفن برای هماهنگی هستید حتما از رمزهای ساده مانند «قرار کوه» یا «جلسه اداری» به جای کلمات و عبارات واقعی استفاده کنید. این عبارات نرم‌افزارها را حساس نمی کند و حتی در صورت ضبط شدن، ارتباط آن با تجمعات آن روز قابل انکار بوده و قابلیت استناد زیادی ندارند.

اگر شما ماسک به صورت داشته باشید، تصاویر ضبط شده توسط دوربین‌های مداربسته ترافیکی و دوربین بسیجیان و حتی دوربین سایر تظاهرکنندگان نیز منجر به شناسایی شما نخواهد شد. بنابراین ماسک را فراموش نکنید.

برای شرکت در تجمعات، اتومبیل خود را در فاصله‌ای مناسب پارک کنید و پیاده به محل تجمع بروید.

شرکت در جلسات

اگر با دوستان خود و یا افراد مهم جلسات سیاسی دارید، موبایل خود را در منزل، محل کار و یا اتومبیل خود جا بگذارید. اگر مجبور هستید موبایل خود را به جلسه ببرید، در فاصله‌ای دور از محل برقراری جلسه آن را خاموش کنید، سیم کارت و باطری آن را نیز از خود گوشی جدا نمائید.

وقتی در جلسه شرکت کردید، مطمئن شوید که دیگران نیز همین کار را کرده‌اند. در انتخاب محل جلسه دقت کنید. اگر افرادی در جلسه هستند که از هویت یا نقش آنان در آن جلسه آگاهی ندارید، همان ابتدا از افراد مورداعتماد خود درباره آنان سوال کنید. اگر قانع نشدید، جلسه را با تظاهر به حامی نظام بودن ترک کنید. شرکت در هیچ جلسه‌ای ارزش دستگیر شدن شما را ندارد.

کامپیوتر شخصی

کامپیوتر شخصی خود را در فواصل کوتاه فرمت کنید. اگر برای دستگیری شما به محل کار یا منزل شما بیایند، اولین چیزی که با خود خواهند برد، کامپیوتر شخصی شما است. مقاله‌هایی که می‌نویسید را بر روی هارد کامپیوتر ذخیره نکنید. می توانید یک ایمیل دروغین بسازید و مقاله‌ها و نوشته‌های خود را به آن ایمیل ارسال کنید و آن‌ها را در آن‌جا نگهداری کنید.

از یک هارد اکسترنال استفاده کنید و آن را در فاصله‌ای دور از کامپیوتر مثلا در اتاقی دیگر یا در انباری منزل مخفی کنید. با کمی ابتکار می‌توانید از بلوتوث برای ارسال و گرفتن اطلاعات از آن استفاده کنید. اطلاعات خطرناک هاردهای خود را بر روی DVD ذخیره کنید و آن‌ها را در محل امنی بگذارید.

شخصیت‌های مجازی اینترنتی

اگر در اینترنت فعال هستید، هرگز با نام واقعی خود فعالیت نکنید. اگر دستگیر شوید، بازجو باور نخواهد کرد که شما ایمیل یا صفحه فیس بوک ندارید. بنابراین یک ایمیل و صفحه فیس بوک با نام واقعی خودتان و بدون هرگونه فعالیت سیاسی و فقط برای امور شخصی بسازید.

بهترین کار، ساختن یک یا چند شخصیت مجازی است. شخصیتی که ایمیلی به نام خودش دارد. سن و شغل و هویت جعلی مشخصی دارد. صفحه فیس بوک و توئیتر و فرند فید و غیره دارد. حتی عکس! دارد. پیدا کردن عکس یک فرد خارجی که ظاهرش شبیه ایرانی‌ها باشد در اینترنت کار سختی نیست. این شخصیت مجازی را در ذهن بپرورانید. سپس از او برای فعالیت‌های خود استفاده کنید.

با این شخصیت جدید هر کاری خواستید بکنید. ولی پس از مدتی محدود آن را به کلی رها کنید و آن را رها کنید. هیچ شخصیت مجازی را بیش از 6 ماه همراه خود نداشته باشید. سعی کنید بین نام واقعی شما با این شخصیت مجازی هیچ ارتباطی نباشد. حتی معتمدترین دوستان شما هم نباید بدانند که نام شخصیت مجازی شما چیست. با شخصیت مجازی خود، دوستان واقعی و شخصیت واقعی خود را «دنبال»، «توئیت»، «سابسکریپت» یا «اد» نکنید.

استفاده از VPN

از فروشندگان مجازی و اینترنتی و ناشناس VPN نخرید. فقط با فروشندگانی معامله کنید که به هویت آنان اعتماد دارید.

بیانیه مهم و کوبنده آیت‌الله بیات زنجانی




بسم الله الرّحمن الرّحیم


"أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ انَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ" سوره مبارکۀ حج – آیۀ 39



رخدادها و اتفاقات جاری در منطقۀ خاورمیانه و برخی کشورهای اسلامی، به نحوی پیش می‌رود که هر روز بر هجمۀ نیروهای حکومتی این کشورها به مردم عادی و بیگناه افزوده می‌شود در حالی که فصل مشترک این اتفاقات، نقد جدی مردم این سرزمین ها به عملکرد حاکمانی است که آنها را غیرقابل اصلاح یافته‌ و خواستار کنار رفتن آنها شده‌اند و در عین حال این حاکمان، با تکیه بر استعدادها و اموال عمومی همین مردم، به بدترین شکل ممکن آنها را سرکوب می‌کنند و خواستۀ آنان را پس می‌زنند.

این وقایع از جوانب گوناگونی قابل تحلیل و درس آموزی است؛ از جمله اینکه هنگامی که حاکمی به حکومت رسید، اولاً باید به دنبال کنترل او و مهار خودکامگی‌اش بود و ثانیاً در جستجوی روند و مکانیسمی برای عزل مردمی وی در هنگام خودکامگی و زورگویی بود. وجه مشترک حاکمان سفّاک این کشورها این است که به نحو توهّم آمیزی می‌پندارند که حاکم یک کشور اسلامی‌اند و هرگونه خروج در برابر آنان به منزلۀ خروج در برابر رسول‌الله(ص) است.

درد کنونی ما دو چیز است؛ یکی اسلام عزیز و دیگری مسلمین ساکن در این کشورها. اسلامی که نام و نشان آن، بازیچۀ دست حاکمان نامشروع و مستبد این کشورها شده، و مسلمانانی که گرفتار خودخواهی و خودمداری این حاکمان شده‌اند.

در داخل و خارج از کشور ما هم هر کس با هر تحلیلی که به قیام‌های مردمی منطقه از لیبی و تونس و سوریه گرفته تا یمن و بحرین و عربستان بنگرد و آنها را مطالعه کند، نمی‌تواند منکر شود که در این قضایا، خون‌های مسلمین است که دارد ریخته می‌شود و نوامیس مسلمین است که مورد هتک قرار می گیرد.

اینجانب قبلاً هم بارها تذکّر داده‌ام که اجماع نسبی مسلمین علیه حاکم مستقر در یک منطقه، پایه‌های مشروعیت آن حاکم را متزلزل می‌سازد؛ چه رسد به اینکه آن حاکمان با فرایندهای انتخابی و عُقلایی امروز بر سرکار نیامده باشند. با مطالعۀ وقایع این کشورها، هم چنین تزلزل و فقدان مشروعیتی را به وضوح می‌بینم و در این جهت هم فرقی میان لیبی و تونس و بحرین و سوریه و یمن و عربستان نیست.

اگر‌چه شدت حوادث در این مناطق مختلف است، اما قیام‌های این مناطق، عمدتاً مردمی است و خونهای ریخته شده بر زمین هم خون مسلمین است. در این خونریزی هم حکّام منطقه یا عامل بالفعلند، یا عامل مشوّق و در هر دو حال هم فاقد مشروعیت‌اند؛ لذا مردم این مناطق، هم از دید عقلایی و سیاسی، و هم از دید دینی و فقهی، شایستۀ خروج‌اند و کشته شدگان خروج بر چنین حاکمانی هم در حکم شهیدند.

جای بسی شرمساری است که مردمی در یک منطقه راه را برای اصلاح حاکمان خویش بسته ببینند و جز با توسّل به حرکتهای جمعی و انقلابی مفرّی نداشته باشند؛ جای تأسف و ترحّم است که ملّتی آنقدر درمانده و وامانده از جور حاکمان و فضای بستۀ کشور خود شوند که انقلاب را اصلح بر اصلاح ببینند و وعده‌ها و بشارت‌های بشّار های خود را هم نپذیرند.

در اینجا پای خون و آبرو و ناموس مسلمین در میان است و جای هیچ گونه مسامحه‌ای نیست. بنده به سهم خود و به قدر بضاعتم، ضمن هشدار به حاکمان و زورمندان منطقه برای تن دادن به خواسته‌های مردمی و عبرت گرفتن از عواقب حاکمان ساقط شدۀ پیشین، از خداوند متعال آزادی همۀ اسرای سیاسی و فکری را خواهانم و برای رهایی مسلمانان از سلطۀ حاکمان جائر دعا می‌کنم و مسلمین و مؤمنین معزّز را به روشنگری در این باره و حمایت‌های فکری و عملی در این زمینه دعوت می‌کنم.



والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

اسدالله بیات زنجانی

قم المقدسة

دهم اردیبهشت ماه 1390 مطابق با 26 جمادی الاول 1432