هوی! سیدعلی، یادته گفته بودیم اگه تقلب بشه، ایران قیامت میشه؟ فردا اول اسفنده

اوهوی سیدعلی! این آخرین پست وبلاگمه که دارم خطاب به تو می‌نویسم. یک سال و هشت ماه پیش، با رفقایم خیابان را روی سرم گذاشتم که «اگه تقلب بشه، ایران قیامت میشه». باورت نمی‌شد؟ روی زمین سفت نشاشیده بودی؟ دامبول السلطنه ها تریاک سناتوری را چسباندند به وافورت و بهت قوت قلب دادند؟ گفتند می‌زنیمشان، می‌گیریمشان، می‌کشیمشان و ....... ساکتشان میکنیم؟ یادت هست؟ دیدی کور خوانده بودند؟

این‌جایش را حساب نکرده بودند که بهشت زهرا هفتاد میلیون قبر ندارد! همه زندان‌های ایران که چه عرض کنم، زندان‌های عالم هم برای هفتاد میلیون پرنده عاشق جا ندارد.

الم تر کیف فعل ربک باصحاب الفیل؟ لشکر فیل‌هایت مضمحل شد. فیل‌ها در حال فرارند!

چقدر در این دو سال عاقلان نصیحتت کردند؟ سخن رفیق 60 ساله‌ات هاشمی را چرا نشنیدی؟ فکر کردی از او زرنگ‌تری؟ تو مو می‌دیدی و او پیچش مو! اگر به مقامی هم رسیده بودی با عقل او بود. نه عقل ناچیز خودت. چرا به نصیحتش گوش نکردی؟

خاتمی نجیب را ندیدی؟ همین یکی دو ماه پیش آخرین شرایط را برایت گذاشت. فکر کردی یک نفر ابله تر از خودت را بفرستی چنگ و دندان نشان دهد، واقعیت عوض می‌شود؟

سیدعلی. امروز که این پست وبلاگم را برایت می‌نویسم، تو می‌لرزی و من و رفقایم می‌رزمیم! شک ندارم که این شب‌های آخر خواب هم به چشمت نمی‌آید. از زور همین بی‌خوابی هم یکی دو ماه دیگر خواهی مرد! راستی، خبر خوش برایت دارم. همین امشب بن علی هم مرد! رفیق فابریکت!

اوهوی سید علی! دیگر کسی از تو نمی‌ترسد. سرلشکرهایت همگی بدون لشکر ماندند. فیروز آبادی هم امروز پشتت را خالی کرد. شنیدی؟ گفت نظامی ها به مردم شلیک نخواهند کرد. گفت نظامیان باید بروند لب مرز. با دشمن بجنگند. یادت هست؟ او مرد جنگ بود. هشت سال با صدام جنگیده بود. او هم با آن‌که حجم مغزش یک صدم شکمش هم نیست، فهمیده که خیابان‌ها را نمی‌شود با گلوله و توپ اداره کرد.

اوهوی سید علی! فردا روز کارزار ماست. فردا خیابان‌های ایران مال ما است. تو اگر می‌خواهی این یکی دو ماه آخر عمرت را بدون محاکمه شدن، بدون تحقیر بیشتر، بدون وحشت از اعدام شدن در سوریه یا ونزوئلا سپری کنی، ما حرفی نداریم. بی سر و صدا فرار کن و برو. فقط مجتبی قربون اون دست چلاقت بره، کلیدها را بی‌زحمت بده به میرحسین. توی کوچه خودتون می‌نشینه! یا اگه خواستی بده دست کروبی. ولی واقعا برو و دیگه پشت سرت رو هم نگاه نکن.

اوهوی سیدعلی! فردا اگه اومدیم و دیدیم هنوز هستی، دیگه نمی‌گذاریم بری. فهمیدی؟ دیگه باید بمونی پیش خودمون. آخه خیلی باهات کار داریم. ....... چخه!