شاید خیلی بی ربط باشد. مدتها بود دنبال یک حضور میلیونی می گشتیم. حالا من آمده ام و از ساعت پایان برنامه نماز و تجمع فردا حرف می زنم. اما واقعا مهم است.
تجربه یک ماه گذشته به ما آموخت که هرگاه زیاد بودیم، مثل 26 و 27 خرداد بی دردسر، راهپیمایی سکوتمان را برگزار کردیم. کسی هم کاری به کارمان نداشت. اما هروقت کم بودیم به دردسر افتادیم. یک تجربه دیگر هم پیدا کردیم. ما خیلی خوب و هماهنگ تجمع میلیونی برگزار می کنیم. اما آخرش را خوب به پایان نمی بریم. نمونه بارزش تجمع 25 خرداد. تجمعی که می رفت تا با خاطره ای خوش تمام شود، بخاطر نداشتن برنامه برای پایان دادن به آن، به درگیری کشیده شد. شهید و مجروح دادیم و تازه ما شدیم اغتشاشگر.
فردا اغلب ما قبل از خوردن نهار به نماز می رویم. هوا هم گرم است. زنان و کودکان، جوانان و سالخوردگان. مطمئن باشید اگر تا پایان نماز جمعیت بی سابقه و میلیونی داشته باشیم، در خاتمه آن به سرعت از تعدادمان کم خواهد شد. خاتمه نماز احتمالا ساعت 2 بعد از ظهر خواهد بود. مسن تر ها، زنان خانه دار، کودکان، از میانمان خواهند رفت. قیافه هایمان هم کم کم شبیه اغتشاشگران خواهد شد.
برای همین می خواهم درخواستی بکنم. هرکس. در هر موقعیتی که هست، تا ساعت 4 بعد از ظهر خیابان را ترک کند. بگذارید سکوت و نبودنمان هم به اندازه حضور و بودنمان پر ابهت و پر سر و صدا باشد. بگذارید خیابان های خالی توی ذوق بدخواهانمان بزند.
فردا هرگونه درگیری به نفع ما نیست. مطمئن باشید وجود گروه های کوچکی از ما، با نمادهای سبزمان، بدخواهان را تشویق به ایجاد درگیری می کند. پس بیایید ناکامشان سازیم. اینبار ما آنها را با خیابان های خالی قال بگذاریم. مطمئنا گرسنگی در ساعت 4 آنقدر هست که تعدادمان را ناچیز کند. پس از حالا به فکر باشیم.
تجربه یک ماه گذشته به ما آموخت که هرگاه زیاد بودیم، مثل 26 و 27 خرداد بی دردسر، راهپیمایی سکوتمان را برگزار کردیم. کسی هم کاری به کارمان نداشت. اما هروقت کم بودیم به دردسر افتادیم. یک تجربه دیگر هم پیدا کردیم. ما خیلی خوب و هماهنگ تجمع میلیونی برگزار می کنیم. اما آخرش را خوب به پایان نمی بریم. نمونه بارزش تجمع 25 خرداد. تجمعی که می رفت تا با خاطره ای خوش تمام شود، بخاطر نداشتن برنامه برای پایان دادن به آن، به درگیری کشیده شد. شهید و مجروح دادیم و تازه ما شدیم اغتشاشگر.
فردا اغلب ما قبل از خوردن نهار به نماز می رویم. هوا هم گرم است. زنان و کودکان، جوانان و سالخوردگان. مطمئن باشید اگر تا پایان نماز جمعیت بی سابقه و میلیونی داشته باشیم، در خاتمه آن به سرعت از تعدادمان کم خواهد شد. خاتمه نماز احتمالا ساعت 2 بعد از ظهر خواهد بود. مسن تر ها، زنان خانه دار، کودکان، از میانمان خواهند رفت. قیافه هایمان هم کم کم شبیه اغتشاشگران خواهد شد.
برای همین می خواهم درخواستی بکنم. هرکس. در هر موقعیتی که هست، تا ساعت 4 بعد از ظهر خیابان را ترک کند. بگذارید سکوت و نبودنمان هم به اندازه حضور و بودنمان پر ابهت و پر سر و صدا باشد. بگذارید خیابان های خالی توی ذوق بدخواهانمان بزند.
فردا هرگونه درگیری به نفع ما نیست. مطمئن باشید وجود گروه های کوچکی از ما، با نمادهای سبزمان، بدخواهان را تشویق به ایجاد درگیری می کند. پس بیایید ناکامشان سازیم. اینبار ما آنها را با خیابان های خالی قال بگذاریم. مطمئنا گرسنگی در ساعت 4 آنقدر هست که تعدادمان را ناچیز کند. پس از حالا به فکر باشیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر